Das deutsche Leben

Voor mijn gevoel heb ik mijn vorige verhaal pas kort geleden erop gezet. Inmiddels merk ik dat er al bijna 2 weken voorbij zijn gegaan. Tijd voor een update dacht ik zo.

Het echte werk begon voor ons op de woensdagochtend. We werden ‘s ochtends in de Mensa verwacht voor een ontbijt, waarna een introductiedag plaatsvond. Zoals dat altijd gaat bij een grote groep mensen die elkaar niet kennen, was het begin wat onwennig. Zeker gezien het feit deze mensen letterlijk uit alle uithoeken van de wereld komen. Bart en ik zaten aan een Spaanse tafel, aangevuld met nog een Chinees meisje. De voertaal was dus Spaans. Slechts op aanvraag kwam er een woord Engels of Duits uit.
Een goede bodem, bestaande uit 3 broodjes en een ei, was nodig. We kregen een rondleiding over de campus. Er ontbreekt ook maar enige vorm van structuur op de Universiteit. Zoals jullie gelezen hebben, heb ik het niet zo op trappen. In dat opzicht is dit waarschijnlijk de minst geschikte plek voor mij om rond te banjeren. Ik heb zoveel trappen gezien dat ik het komende halfjaar lekker de lift pak naar mijn kamer op de 2e verdieping.
De verschillende gebouwen lijken ook totaal niet op elkaar. Moderne gebouwen met veel glas worden afgewisseld met kleine hutjes die zo van Zweinstein lijken te komen.

Tijd voor onze eerste Mensa-lunch. Deze was ons van tevoren al aangeraden, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Een keuze maken was niet erg lastig toen ons oog viel op ‘Wienerschnitzel mit Pommes’. Smaakte prima, zeker voor € 3,-.

In de middag werd de test afgenomen om te bepalen in welke groep je komt bij de taalcursus. Dit duurde een uurtje en leek niet al te lastig. Ik zou liegen als ik zeg dat ik niet enigszins verwonderd was dat ik toch in groep B terecht kwam. Deze verwondering is ook niet geheel onterecht kan ik nu wel zeggen. Ik leer niet heel veel nieuwe dingen, en ik merk dat de lesstof redelijk gefixeerd is op buitenlanders die er dus helemaal niks van kunnen. Inmiddels ben ik in afwachting van een reactie die mij zegt of ik alsnog naar de A groep kan.

Met de lestijden heb ik dan wel weer weinig problemen. Elke dag van 9 uur tot half 1 en maandag en donderdag ook nog van 2 uur tot half 4 in de middag. Genoeg vrije tijd dus. Vanuit de taalcursus worden regelmatig dingen georganiseerd. Zo leer je je medestudenten ook buiten school om beter kennen. Op de zaterdag werden we bekend gemaakt met een typisch Saarlands gebruik: schwenkern. Ik heb geen idee of ik enigszins in de buurt van de juiste spelling kom maar goed. De Schwenker is een soort grill, die ronddraait boven het vuur. Het gegrilde Duitse vlees smaakte naar behoren.
Zo zijn al enkele activiteiten georganiseerd. Tijdens deze is het erg gezellig met iedereen. Buiten de gezamenlijke dingen om trekt iedereen toch vaak zijn eigen plan. Er zijn grote groepen Spanjaarden, Japanners, Spanjaarden, Amerikanen en Jordaniërs die dan vaak onderling afspreken. Bart en ik gaan eigenlijk met iedereen wel om en fietsen daar een beetje tussen als 2 Nederlandse clowns. Maar het is lastig als de voertaal niet direct wordt aangepast. Misschien leer ik hier wel beter Spaans dan Duits te spreken.

In de weekenden is het natuurlijk tijd om het nachtleven van Saarbrücken uit te proberen. De tutoren zouden naar club ‘Garage’ gaan. Wie mee wilde, kon aansluiten. Dit waren uiteindelijk team Mexico, FC Jordanië, wat verdwaalde Amerikanen en de ‘crazy Dutch guys’. Een grote groep, ware het niet dat de Jordaniërs bijna moesten afhaken. Zij hadden niks van een identiteitsbewijs bij zich, maar mochten uiteindelijk op verantwoordelijkheid van een van de tutoren toch naar binnen. De club bestond uit een grote main area, waar vooral populaire en commerciële muziek gedraaid werd. In een klein achterkamertje was echter een beter feestje met veel dubstep en elektro aan de gang. Wij hebben een beetje van beide geproefd. Socializen in de main area en hard gaan in de kleine zaal.


Op zondag gingen we de omgeving buiten Saarbrücken ontdekken. Op het programma stond een excursie naar de Saarschleife en een wijnproeverij aan de Mosel.
De Saarschleife is in feite niks meer dan een lus in de rivier. Van bovenaf heb je wel een prachtig uitzicht. Ik had mijn zwembroek helaas niet meegenomen, want ik kreeg spontaan zin in een frisse duik. Het weer loont zich daar ook voor. De eerste week hebben we prachtig weer gehad met veel zon en temperaturen ver boven de 20 graden. Na de gebruikelijke fotoshoot gingen we door naar de oudste stad van Duitsland: Trier. Deze stad staat bekend om de vele Romeinse overblijfselen die er nog te vinden zijn. Een typische Duitse gids nam ons mee door de hele stad en liet ons alles zien. Niet alles was verstaanbaar, soms leek hij nog een stuk Bratwurst door te moeten slikken.

Om de berg informatie rustig te verwerken gingen we enkele beroemde wijnen uit de Mosel-streek proeven. De, bij sommige wel bekende, Riesling wijn is waarschijnlijk de beroemdste wijn die hier vandaag komt. Hoewel ik normaal meer van rode wijn houd, smaakten de 5 witte wijnen en rosé bijzonder goed. Zeker een aanrader voor de wijnliefhebber.

De lessen in de 2e week waren vergelijkbaar met week 1. Ik heb geleerd hoe je ‘ich habe’ uitspreekt en wat een lijdend voorwerp is. Naast de lessen hebben we ook een project. Je kon je opgeven voor één van de verschillende aangeboden projecten. Ik heb gekozen voor ‘Presseschau’, waar je eigenlijk de rol van een journalist aanneemt. Dit is best interessant en ik werd door de lerares ook meteen opgezadeld met een opdracht: een verslag schrijven van de excursie naar Trier en omstreken. Elk lid van de projectgroep zal zo’n verslag schrijven, en deze zullen gebundeld gaan worden tot een krant/ tijdschrift. Afgelopen zaterdag heb ik mijn eerste writers block al gehad. Zeker in het Duits is het niet altijd makkelijk om precies te zeggen wat je wilt. Ik was er nog behoorlijk wat tijd aan kwijt.

Na de inspanningen volgde in het weekend wederom de ontspanning. Veel mensen waren echter weg. Zij waren op bezoek bij landgenoten die elders in Duitsland neergestreken zijn. Uiteindelijk vonden Bart en ik ons terug in de shishabar (waterpijp voor sommigen), in het gezelschap van 3 Jordaanse dames. Zij konden ons, met al hun ervaring, wel van enige tips voorzien. Toch prefereerden wij een Bitburger boven Arabische thee. Daarna gingen wij nog door, de rest speelde Sjaak Afhaak. Wederom een gezellige avond gehad.

Op zondag trokken we er weer op uit. In de plaats Bad werd een soort wijnfeest georganiseerd. Ondanks dat we pas om 11.45 uur hoefden te verzamelen en dus konden uitslapen, voelde ik me niet heel goed. De Mexicanen hadden de dag ervoor hun Onafhankelijkheidsdag samen met ons gevierd. Het ‘Verrücktes Wasser’ had mij ook aardig verrückt. Gevolg was dat ik niet zo lekker tijdens de 2 uur durende treinreis. De zin in wijn was mij tevens even vergaan. In Kaiserslautern moesten we overstappen. Het perron stroomde vol met lokale hooligans. Blijkbaar stond er een leuke wedstrijd in de Duitse 2e Bundesliga op het programma. Na kort en krachtig na te hebben gedacht hebben wij de overweging gemaakt het programma van de excursie enigszins aan te passen, en een voetbalwedstrijdje mee te pakken. Helaas was er niet heel veel animo voor. Toch hebben we het gedaan en zaten we een klein uur later in het prachtige Fritz-Walter-Stadion voor de wedstrijd 1. FC Kaiserslautern – MSV Duisburg. Helaas niet helemaal vol, maar ik heb toch het genoegen mogen hebben om Kaiserslautern samen met 20.000 mensen naar een overwinning te schreeuwen. Een typische Duitse stadionlunch, bestaande uit een broodje currywurst en een halve liter cola, stelde mijn maag ook weer gerust.

Morgen beginnen de lessen weer, dus ik ga zo op tijd naar bed. Hopelijk word ik toegelaten tot het selecte gezelschap van de A klas. Morgen krijgen we ook het vrijetijdsprogramma voor komende week. Hoewel het de naam geen eer aan doet, begint komend weekend toch echt het Oktoberfest. De komende week zal ik veel in de sportschool te vinden zijn om mijn armen te trainen. Zo’n literlaars bier tilt zichzelf tenslotte niet op.
Tschüss!