9 bis 5

Zo, ik zit nu alweer 2 maanden in Saarbrücken. Voor mijn gevoel gaat de tijd echt heel snel. Mijn eerste maand stage zit er ook al op.

Ten tijde van het schrijven van mijn laatste verslag was ik net begonnen en was alles nog zeer onwennig. Nu, 4 weken verder, voel ik me echter helemaal thuis hier. Al moet ik zeggen dat ik maar moeilijk kan wennen aan de ‘9 tot 5’ cultuur. Voor mij geldt dat ik elke ochtend rond half 9 acte de présence moet geven. Dit, in combinatie met het zo lang mogelijk willen genieten van mijn nachtrust, hebben mij al enkele sprintjes naar de bus opgeleverd. Dit heeft dan weer wel als bijkomend voordeel dat ik in een topconditie zal verkeren als ik mij, na mijn periode in Duitsland, weer aansluit bij het sterrenensemble van FC Geleen-Zuid 4.

Het leven is hier op dit moment een wereld van verschil in vergelijking met de vorige maand. De dagen zijn een stuk gestructureerder. Eer we thuis zijn is het toch al gauw een uur of half 6. Dan is het tijd voor een uurtje welverdiende rust, alvorens we een culinair hoogstandje gaan voorbereiden. Want dat zijn het toch wel. We proberen zoveel mogelijk zelf te koken. Ondanks dat er wel eens iets misgaat, zijn er toch al enkele legendarische gerechten geboren. Vooral de ‘spinazie-soep met ballen’ zal een speciaal plekje krijgen in het volgende kookboek van Herman den Blijker.

Onze avondactiviteiten bestaan vooral uit het kijken van series, tafeltennissen en sporten. In het Waldhaus is er weer iets van leven teruggekeerd. Nadat iedereen van de spraakcursus daar is vertrokken was het een tijdje erg stil en rustig. Nu het wintersemester op de universiteit weer begonnen is, is er weer wat leven in de brouwerij.

De stage zelf dan. Ik werk op de afdeling ZPT, Zentrale für Produktivität und Technologie. Dat is een onderdeel van Enterprise Europe Network. Mijn voornaamste activiteiten bestaan uit het matchen van profielen. We hebben een zeer uitgebreide database met profielen van bedrijven over de hele wereld, maar voornamelijk Europa. Het is de bedoeling dat ik Saarlandse ondernemingen koppel aan buitenlandse bedrijven die voor hen interessant zijn. Daarnaast beantwoord ik veel e-mails en telefoontjes, en doe ik desk research voor bedrijven die ons contacteren.

Naast het kantoorleven, zijn er ook nog de zogenaamde ‘Veranstaltungen’. Dit zijn bijeenkomsten waar veel bedrijven op afkomen. Er wordt dan informatie gegeven over een bepaalde branche of over nieuwe technieken. Tussen de lezingen door is er de mogelijkheid om gegevens uit te wisselen onder het genot van drank en spijs. Ik vind het altijd zeer interessant om daarbij te zijn. Vaak help ik ook zulke bijeenkomsten voor te bereiden, of ondersteun ik tijdens het event. Zo heb ik al een zeer diepgaand gesprek gevoerd met een software-developer uit Denemarken.

Er wordt goed voor ons gezord. Al het eten wat over is, wordt op het einde van de dag op de kamer van de arme, hongerige stagiairs gezet. Daar maken wij uiteraard dankbaar gebruik van.

In de weekenden pakken we onze welverdiende rust en genieten we van al het moois dat Saarbrücken en haar omgeving ons te bieden heeft. Het nachtleven hebben we nog steeds niet helemaal ontdekt en zorgt altijd weer voor verrassingen. Een paar weken terug trok een kleine Nederlandse afvaardiging naar het Saarland om hier de boel op stelten te komen zetten. We hebben een mooie avond gehad en ik kan niet wachten tot de volgende groep langskomt.

Afgelopen weekend hebben we weer eens een Bundesliga wedstrijd meegepakt. Een ruim 2 uur durende treinreis bracht ons naar Mainz. De plaatselijke FSV speelde een wedstrijd tegen het laag geklasseerde Hoffenheim. Het knusse stadion zat volgepakt met 28.000 fans, waardoor er wederom een geweldige sfeer hing. Een klinkende 3-0 overwinning voor de thuisploeg droeg daar ongetwijfeld aan bij.

Diezelfde avond waren we uitgenodigd door een Amerikaanse vriend, die we nog kenden van de spraakcursus. Hij gaf een feestje bij hem thuis. En het was ook een typisch Amerikaans feestje, zodat je dat wel kent uit die goedkope films. Het studentenhuis was volgepakt met gekke Amerikanen. Elke soort drank die er bestaat was in overvloed aanwezig. De muziek was goed en hard en uiteraard mag een spelletje beerpong niet ontbreken. (voor degene die dat niet kennen:http://nl.wikipedia.org/wiki/Bierpong Shame on you).
De avond werd afgesloten in een discotheek in het centrum en met hoofdpijn de volgende ochtend.

In mijn vorige verslag vertelde ik al dat ik elke ochtend een fikse wandeling moet maken vanuit het centrum naar het bedrijf, en de bijbehorende vrees voor de Duitse winter. Deze begint nu langzaam haar intrede te doen. Nadat we nog heel lang mochten genieten van een mooie nazomer is het weer de laatste 2 weken omgeslagen. Het is koud, het regent wat vaker en zelfs de eerste sneeuwvlokjes dwarrelden voorzichtig omlaag. Dat belooft dus weinig goeds voor de komende weken.

Mijn biologische klok heeft zich nog niet volledig kunnen aanpassen aan de wintertijd, waardoor ik ’s ochtends (zo mogelijk) nog moeilijker mijn bed uitkom. Meestal ben ik mentaal pas aanwezig als de klok 9 uur slaat, en een beker koffie mijn hersenen geactiveerd heeft.

Ik vermaak me dus nog altijd het prima hier en heb het goed naar mijn zin op stage. Na het horen van de maatregelen die het nieuwe regeerakkoord met zich meebrengt, zou het zomaar kunnen dat jullie me voorlopig helemaal niet meer terugzien in Nederland. Waar Rutte en co massaal gaan korten op studenten en onderwijs, investeert Duitsland wel in haar toekomst. Om even een voorbeeldje te geven over hoe voordelig het hier is: Ik betaal € 94,- voor een Semesterticket. Daarmee mag ik 5 maanden gratis reizen door heel Saarland, kan ik cursussen volgen aan de Universiteit (meer daarover in mijn volgende verslag), voor een paar cent een volledige maaltijd nuttigen in de Mensa en gebruik maken van de sportfaciliteiten op de Universiteit. Uitstekende deal dus.

Ik brei er maar eens een eind aan, want jullie zullen vast ook andere dingen te doen hebben. Wil jullie niet te lang vervelen.

Grüßen aus dem schönen Saarland!